Zuider eiland

Kia ora!!

De tijd vliegt..

We weten het bijzonder goed met elkaar uit te houden. Na twee maanden 24 uur per dag met elkaar opgescheept te zitten, maken we nog steeds erg veel plezier met elkaar. Gelukkig! Haha. Dus in Nederland meteen samenwonen ;-).

Nog maar drie dagen en dan moeten we afscheid nemen van ons huisje op wielen :-(. Daarna hebben we nog twee dagen in Christchurch en dan vliegen we woensdag 4 februari naar Bangkok! Heb toevallig net even de Lonely Planet van Thailand erbij gepakt om alvast een blik te werpen op welke plekken we in Thailand kunnen bezoeken. We kijken al uit naar de Thaise keuken en mooie stranden. Maar we zullen ook vooral veel cultuur gaan opsnuiven ;-). Maar goed, daar zijn we nu nog niet, nu zijn we op een camping bij de hoogste berg van New Zealand, Mt Cook. Dus je kunt je vast voorstellen hoe mooi de omgeving is. Niet? We zien bergen om ons heen en kunnen veel gletschers en sneeuw zien. Nu wel een mooi beeld? Toen ik het reisverslag over het noorder eiland van New Zealand aan het schrijven was lagen we aan een meer met uitzicht op de Mt Cook, nu zijn we aan de andere kant van de berg.

Even terug naar het begin: Ik ga jullie in dit verslag vertellen waar we in het zuider eiland geweest zijn en wat we beleefd hebben.

Abel Tasman National Park
We zijn met de Ferry vanaf Wellington naar het zuider eiland gevaren, daar zijn we aangekomen in het plaatsje Picton. Vanuit Picton zijn we via een scenic route (langs de kust) naar Havelock gereden en daarna via de snelweg (wat eigenlijk gewoon dezelfde weg is en nog steeds erg scenic) door richting Abel Tasman National Park (noord westen van zuider eiland). De route richting Havelock was erg mooi, het lijkt erg of je langs fiorden rijdt. 'S Avonds hebben we een camping gevonden aan het begin van het national park. Het laatste stukje naar de camping was een 11km lang gravel weggetje (heel smal en stijl weggetje langs de rand van de bergen, waar je hoopt dat je niemand tegenkomt). Op zo'n weggetje vroegen we ons wel even af waar we in vredes naam uit zouden komen, of we wel goed zaten, en hoe lang het nog gaat duren. Maar de navigatie kende de weg dus dat was een goed teken. Uiteindelijk goed aangekomen op de camping! Volgende dag hebben we vanuit de camping een kleine wandeling gemaakt die ons leidde naar een grot van iets van 173 m diep.. Er zaten veel grote rotsachtige stenen voor waardoor we niet in de grot durfden te kijken ;-). En we hadden mooi uitzicht over de vallei aan de rand van het park. Na de wandeling zijn we doorgereden naar een dorpje Takaka het noorden van het nationaal park. Daar zijn we naar het visitors center geweest voor informatie voor een mooie wandeling. Bij Abel Tasman heb je een van de 9 'Great Walks', dat is een van de populaire meerdagen wandelingen in New Zealand. Deze Abel Tasman Coast Track is 51km en duurt drie tot vijf dagen. We hebben er even over gedacht om die te doen, maar omdat we dan minder tijd hebben voor andere plaatsen die we wilden bezoeken hebben we het niet gedaan. In plaats daarvan hebben we besloten om een deel van de wandeling te doen. Dat hebben we de volgende dag gedaan.

Die dag in Takaka zijn we langs Golden Bay helemaal naar het noord westen van het eiland gereden, ongeveer een uur rijden. We hebben een kleine maar mooie wandeling vanaf de auto naar het strand gemaakt. Daar was het op dat moment 'eb' en konden we langs prachtige rotsen lopen en hebben wilde zeehonden gezien!

Abel Tasman Coast Track
De volgende ochtend zijn we vroeg naar Totaranui gereden. Dat is een plek aan de kust in het Abel Tasman Nationaal Park. Daar hebben we de auto geparkeerd en zijn we met een water taxi naar een paar stranden verder op gevaren. Vanaf daar zijn we terug gelopen naar de auto, en dat was zo'n 12 kilometer van de in totaal 51kilometer lange wandeling. Het was een erg mooie wandeling met hele mooie stranden en een mooie blauwe zee waar we langsliepen. Het laatste stukje moesten we wachten tot het 'eb' werd zodat we van het ene strand door konden lopen naar het volgende strand. We hadden onze tas zo hoog mogelijk op onze rug gedaan en moesten een paar keer terug naar het strand voordat het ons helemaal lukte om met een droge broek aan de overkant te komen, zag er denk ik erg grappig uit. Eenmaal de overkant bereikt hadden we besloten dat de wandeling niet echt zwaar was en hebben daarom op slippers verder gelopen in plaats van de warme dichte schoenen. Op het volgende strand dat we tegen kwamen wilden we gaan zwemmen maar het zee water was errug koud! Dus dat hebben we maar overgeslagen en zijn na een korte zon stop verder gelopen. We dachten dat we biiiijjjnaa bij de auto waren toen we plotseling onaangenaam verrast werden door een stijle klim. Ik was niet blij ;-) en al helemaal niet nadat ik werd ingehaald door een jongen die met grote zware backpack met tent en al mij met hoge snelheid in haalde, dan voel je je toch wel een watje ;-), ik met me slippertjes en klein rugzakje haha en Tom was ook al een aantal bochten verder. Eenmaal boven kon ik die jongen weer inhalen die daar even flink zat uit te hijgen en uit te zweten. Uiteindelijk terug bij de auto een lekker koude douche genomen op de bijgelegen camping. Helemaal lekker fris en klaar om nog een paar uurtjes te rijden richting Christchurch.

Hanmer Springs
De volgende dag, nog steeds richting Christchurch, zijn we onderweg gestopt bij de Hanmer Springs. De Hanmer Springs is een populaire bestemming voor de thermal pools en daar hebben we dan ook besloten dat we een middagje relaxen in verschillende hot pools wel verdiend hadden. Deze baden variëren van 28 graden tot 42 graden Celsius. In de baden van 40 tot 42 graden rook het 'lekker' naar rotte eieren omdat ook daar weer die natuurlijke warmtebronnen gebruikt worden. Naast de warme baden hadden we ook een ticket gekocht voor de glijbanen, en we waren naast de mama's en papa's de enige 'volwassenen' die in de rij stonden ;-P. Maar wel als een kind zo blij hahaha. Na twee uur glijbaanpret en pool pret waren onze handen en voeten lekker verrimpeld en hadden we het wel gezien. We hebben onze rit voortgezet richting Christchurch en hebben overnacht op een camping wat ten westen van Christchurch. Het had S middags veel geregend en het was dan ook erg koud op de camping. Maar we hadden onszelf lekker verwend met een heerlijke zalmpasta!! Daar hadden we al een paar dagen zin in, en eindelijk betaalbare zalm kunnen vinden :-D!

TranzAlpine Road
De volgende morgen zijn we zonder te ontbijten meteen vertrokken richting Greymouth. Dat ligt helemaal in het westen van het eiland en wij zaten in het oosten. Er gaat een route vanaf Christchurch met de TranzAlpine train via Arthurs Pass naar Greymouth en dat scheen een fantastische route te zijn. En nog beter, die route kun je dus ook met de auto doen, dat hebben wij gedaan, dan kun je ook nog stoppen waar je wilt en er alle tijd voor nemen. Gelukkig was het erg mooi weer, mooie blauwe lucht en een lekker zonnetje. En de route is fantastisch! Ik kan het niet echt omschrijven, maar je rijdt door een bergachtig landschap op een rustige weg. We zijn als eerst even naast een verlaten treinstationnetje gestopt om lekker te ontbijten. Uiteraard weer met 'la vache qui rit' maar nu wel met heerlijk dikke sneden brood. Op de achtergrond zagen we de eerste bergen met halverwege de bergen een strookje bewolking, fantastisch mooi :-). Daarna verder gereden en zijn op verschillende plaatsen even uitgestapt. Onder andere op een plek met grote keien waar even lekker konden klimmen en klauteren om wat leuke foto's van elkaar te maken. Daarna nog ergens een stop gemaakt voor een korte wandeling naar een waterval toe, meteen een goede work out met de trappen die we op en af moesten! Oh, en tussen door ergens nog een gezellig praatje gehad met een politieagent. Die kwam even vragen hoe lang we al in New Zealand waren en hoe we het naar ons zin hadden om vervolgens ineens best wel pissig te worden dat we aan de verkeerde kant van de weg stonden geparkeerd. Dit hadden we toch echt wel moeten weten na een week!! Hij had er ook weinig begrip voor dat het de eerste keer was dat we zo stonden geparkeerd. Maar goed uiteindelijk alleen een waarschuwing van deze vriendelijke agent gekregen ;-)! Daarna hadden we lekker lang de slappe lach over die agent :-P, had je bij moeten zijn ;-).
Eind van de middag kwamen we in Greymouth aan, een klein stadje met een station en verder drie winkelstraten (een hoofdstraat en twee zijstraatjes). Daar zijn we kort gestopt en hebben iets onder Greymouth op een camping overnacht. Die nacht hadden we flink last van muggen, we dachten op een gegeven moment zelfs dat er een gat in de auto zat waar ze door naar binnen konden stormen. Savonds laat had ik de muggenjacht maar opgegeven en lag al half te slapen toen Tom met het fanatieke idee kwam om nog even de klamboe in de auto (!!) op te hangen. Dat heeft ie ook heel creatief gedaan en hebben we allebei lekker geslapen.

Glaciers
Die volgende ochtend doorgereden naar Franz Josef en Fox Glaciers, dat was een prachtige route. Vlakbij Fox Glacier zijn we naar Lake Matheson geweest, een super donker meer waardoor je de weerspiegeling van de bergen in het water heel mooi kunt zien, alleen dan moet het niet waaien... Was bij ons dus wel het geval :-(. Toch wat foto's gemaakt van het meer met de vervaagde bergen in het meer. De visitors centers raadden ons aan om of sochtends of savonds te gaan maar we waren smiddags. We hadden die avond geen zin om te koken, de camping waar we heen zouden gaan lag ver van supermarkt af. We hebben daarom in plaats van koken heerlijk genoten van een volbelegde pizza met prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen, de Mt Tasman en Mt Cook.

Daarna doorgereden naar een camping aan het strand. Eerst halverwege nog genoten van prachtig uitzicht op de Fox Glacier die we heel goed konden zien. Toen we vervolgens door wilde rijden naar de camping werd er een extreme waarschuwing afgegeven voor het weggetje dat naar de camping toe ging. Was zo'n 12 kilometer en het zou erg smal zijn met veel wind. Niks van gemerkt. De weggetjes bij Abel Tasman park waren veel smaller :-P. De camping waar we aankwamen was gewoon een parkeerplaats en stond al bommetje vol. Toch onze auto er nog ergens bij weten te proppen :-P. Op het strand zie je (uiteraard) voor je de zee, en als je omdraait zie je de besneeuwde bergen achter je liggen, echt bizar toch! Heel gaaf om dat eens te zien! En ook mooi om er de zonsondergang te zien, de sneeuw op de bergen lijkt dan een beetje roze oranje te worden.

Vanaf die avond hebben we een aantal avonden met de terreur zandvliegjes te maken gehad. Deze zien er uit als fruitvliegjes maar steken, en dat lijkt nog niet zo erg tot dat na een dag of drie de bulten en de bijbehorende jeuk zichtbaar wordt.. Vreselijk! Ze zijn met zo veel dat er bijna niks tegen te beginnen is.. Nou ja de klamboe dan, waar slechts enkelen zich toch nog door de kleine gaatjes in het net weten binnen te dringen. Ze zijn echt vele malen erger dan muggen :-P.

De volgende dag waren we vroeg op pad, het was mooi weer en geen wind en we reden vanaf de camping toevallig langs lake Matheson dus hebben we nog maar een poging gewaagd om te kijken. Tevens een goede morning work out ;-). Het was perfect! Je kon de bergen super goed zien in het meer en op de foto was het zelfs lastig te zien welke kant de bovenkant van het meer was en welke kant het meer was. We hebben onze foto's nog even vergeleken bij de foto's in de souvenirs shop en zijn zeer tevreden over ons eindresultaat hahahaha. Daarna hebben we een kleine wandeling gemaakt naar de Franz Josef Glacier. Onderweg zijn we nog mooie watervallen tegengekomen. En het grappige is, hoe dichter we bij het einde van de wandeling aankwamen, dus hoe dichter bij de gletscher, hoe minder we van de gletscher konden zien. Het ijs onderaan de gletscher is namelijk helemaal bruin en lijken net gewoon rotsen en stenen. Dus vanaf veraf is het mooier om de gletscher te zien liggen.

Eigenlijk wilde we die dag nog een lange wandeling maken van vier uur. Maar daar voor moest je weten welke tijden het eb en vloed was, dus hebben we besloten dat we ook best lekker aan een meer konden liggen. Dat was het meer Mapourika, waar ik het verslag heb geschreven over het noorder eiland. Einde van de middag zijn we doorgereden richting Jackson Bay met een overnachting in Haast.

Jackson Bay
Volgende dag was het nog een half uurtje richting Jackson Bay, hele mooie route langs de kust. Bij Jackson Bay was niet veel te doen, dus hebben we tot 12 uur gewacht tot 'the craypot' open ging om lekker fish 'n chips te eten. Ze overwonnen de lekkerste fish n chips van het universum op het noorder eiland niet, maar misschien zijn dit dan de lekkerste van de wereld.

Queenstown
Daarna doorgereden naar Queenstown met een volle buik, een rit van zo'n vier uur. Prachtige rit weer, vele stops gemaakt bij watervallen, meren en riviertjes. We zijn nog een uur verkeerd gereden, dus toen we dachten er bijna te zijn moesten we nog een dik uur ;-). Bij Queenstown hadden we een mooie camping gevonden aan het grote meer waar de stad aan ligt. Het was erg warm die dag, dus meteen maar naar het meer gegaan voor een duik in het water. Het werd geen duik, het water was zoooo koud dus even snel er in en er weer uit haha.

De volgende dag wilden we gaan mountainbiken. We dachten dat is weer eens wat anders dan wandelen en dan zie je ook hoe mooi alles is. We hebben gemountainbiked, maar niet op de manier zoals wij van te voren in gedachten hadden. We kregen flink veel bescherming, van de hele scheenbeen tot boven je knie, onderarm tot boven je elleboog en een grote helm (geen gewone fietshelm). We dachten eerst nog 'dit hebben we toch niet allemaal nodig?'. Maar toen we boven op de berg stonden aan het begin van het parcour dachten, 'waar zijn we aan begonnen?' Hahaha. Het was zo eng. We gingen via smalle paadjes en scherpe bochten best wel stijl naar beneden. We hoefde bijna niet te trappen, in tegendeel, de volgende dag deed mijn rechterhand nog steeds pijn van al het remmen. Maar nadat we de tweede keer van de berg waren afgeweest was het super leuk! Ondanks je alleen maar hoeft te remmen is het nog steeds super zwaar omdat je continue staat en je armen trillen de hele tijd omdat je zo snel over die stenen en gaten in de weg heen gaat. Tussendoor zie je een paar keer mooi uitzicht over Queenstown en het meer. We hebben het bijna vier uur volgehouden en na die vier uur konden we bovendien niet meer met de lift naar boven.

De volgende dag was het tijd voor de beroemde Nieuw-Zeeland BUNGYY!!! In Nieuw-Zeeland heb je de originele bungy jump, de oudste van de wereld. Dat is van een brug op 43 meter hoogte. Maar die hebben we niet gedaan. Als er nog een hoger wordt aangeboden dan gaan we daar natuurlijk voor: 134 meter boven de Nevis river. DOODENG!! Maar heeeeel vet!! Beide blij en trots dat we het hebben gedaan. Het is nu twee weken geleden en nog komt dit onderwerp elke dag voor :-P, dus nog flink aan het nagenieten. Na twee maanden 24/7 met elkaar weet je natuurlijk niet meer waar je over gaat praten, dus dan maar over de bungy ;-), grapje hoor! We waren beide niet bang voor de sprong, maar als je op het randje staat en je kijkt naar beneden, waaaaaaaaaaaaaah dan durf je eigenlijk niet meer hoor. Maar we hebben het allebei gedaan bij de eerste keer dat ze aftelde :-D. En gelukkig geen ongelukken gebeurd ;-). We hebben een gratis t-shirt gekregen en een certificaat hahaha. Na het bungy jumpen hebben we een overheerlijke burger gegeten bij Fergburger, gehoord dat het de beste burger van de wereld zou zijn. We zagen in ieder geval al een paar keer dat er een flinke rij stond. Wij hebben ook netjes achter in de rij gestaan en moesten 20 minuutjes wachten tot we konden bestellen, vond ik nog meevallen, de rij was behoorlijk lang. Ik heb een lekkere Fergburger met blue cheese genomen en voor Tom was het een dubbele Fergburger met brie, daarbij lekkere frieten met wasabiemayonaise. Yum yum het was heerlijk en het waren flinke burgers!

Milford Sound
Na deze burgers hebben we Queenstown verlaten en zijn verder gereden richting Milford Sound. De Milford Road die gaat van Te Anau naar Milford Sound schijnt een van de mooiste routes van de wereld te zijn. Deze route werd ook door elke kiwi die we gesproken hebben aangeraden. Helaas werd het weer vanaf Queenstown richting Milford Road steeds slechter en de wolken hingen steeds lager waardoor er geen ander uitzicht was dan grijze wolken. Savonds hebben we ons dan ook best wel verveeld op de camping in de auto. Volgende ochtend was het nog steeds erg bewolkt, Tom zag het al niet meer zitten maar ik zag een piep klein blauw stukje lucht :-P en had daarom weer een beetje hoop. In Nieuw Zeeland weet je het toch nooit, het weer kan zo maar heel anders zijn 10 km verderop... Dus zijn we verder gereden richting Milford Sound en gelukkig klaarde het zeeeeeer snel op, denk al na de eerste 10 kilometer :-D. De hele dag hebben we mooi weer gehad en het was ook weer een prachtige weg. Al moet ik zeggen dat ik nu niet kan zeggen dat het de mooiste van de wereld is omdat we alleen in Nieuw Zeeland al zo veel mooie routes gepasseerd hebben, allemaal anders maar allemaal prachtige natuur om je heen. We zijn, toen we bijna bij Milford Sound aankwamen, door een tunnel gereden en aan de andere kant van de berg was het weer heel bewolkt, terwijl voor de tunnel het heel zonnig was. De bewolking was op de terugweg ook helemaal weg.

Hoe dichter bij Milford Sound hoe hoger de bergen om ons heen en ook zagen we weer steeds meer sneeuw op de bergtoppen. De bergen gingen allemaal echt stijl omhoog, we moesten echt omhoog kijken vanuit de auto. Bij Milford Sound hebben we wat rondgelopen en van het uitzicht genoten. Milford Sound ligt in Fiordland en je kijkt dus naar een meer of zee, dat weet ik eigenlijk niet, met bergen die in het water liggen.

Mount Cook
Na Milford Sound zijn we richting de mount Cook gereden. Om daar te komen moesten we nog een keer de Milford road afrijden wat niet erg was omdat het zo'n lekker weer was. We hebben een aantal mooie tussenstops gemaakt. Ergens in een vallei waar verder niemand is lekker geluncht met uiteraard weer prachtig uitzicht om ons heen. Zo gek om op zo'n mooie plek lekker te lunchen en dat er verder niemand anders is, zo stil, zo mooi. Wat hebben we het slecht als reizigers..

De volgende dag aangekomen bij mount Cook. Was ook lekker weer. Het was een lange rit naar mount Cook maar we hebben ons weer prima gemaakt met leuke stops. We reden weer langs Queenstown en het 'gebied' Nevis. Daar konden we de originele bungy zien. We hebben daar lekker genoten van de mensen die moesten springen, leuk om te zien! Het laatste stuk naar mount Cook was erg mooi, die weg heet ook highway Mount Cook. We kwamen blauwe meren tegen, zo blauw hebben we water nog nooit gezien. Chemisch blauw lijkt het. Dat heeft met de weerkaatsing van de zon in het water te maken, ik snap er niet zo veel van haha. Het water komt ook van de gletschers af, daar heeft het ook mee te maken. Eind van de middag kwamen we aan op de camping. Hebben rond 6 uur nog even een kleine wandeling van een uurtje gemaakt welke ons leidde naar een prachtig punt waar we een gletscher zagen en het meer waar de gletscher uit komt. De bergen om dat meer heen lijken door midden gesneden, heel apart. Dat komt omdat daar vroeger ook die gletscher lag maar die krimpen natuurlijk elk jaar meer.. Ook konden we de mount Cook zien. Die avond dus gekampeerd op de camping waar ik jullie in het begin over vertelde. Daar zijn we inmiddels al een week niet meer helaas. Ja zo'n verslag schrijven duurt even ;-).

De volgende dag wilde we een wandeling maken waarbij je in een vallei tussen de bergen en gletschers loopt en dus prachtige views hebt. Maar toen we de gordijntjes open deden konden we niks zien dan bewolking die heel erg laag hangt tussen die bergen. En er was miezer regen. Maarja na een uurtje toch maar besloten wel te lopen. Was toch een leuke en mooie wandeling. Ook met zo'n lage bewolking heb je toch ook aparte views. Ik vond het de moeite waard. Daarna doorgereden naar de Abel Tasman Gletscher waarbij we ook het meer konden zien. Was heel mooi, de ijsrotsen komen nog boven water in het meer. Het zag er allemaal wel heel grijs uit het water, snap dan niet dat dat meer niet zo blauw is, maar ach haha. Er zouden wel blauwe meertjes naast het meer liggen, die wilden we natuurlijk ook even zien, daar naartoe gelopen was alles groen. Niks bijzonders aan haha. Later lazen we ook op een bord dat de blauwe meren inderdaad groen zijn hahaha. Vroeger waren ze blauw toen werden de meren nog gevuld met gletsjer water, nu alleen met regen water. Omdat de gletsjer al te veel gesmolten is kan het water die meertjes niet meer bereiken. Na deze bezichtiging zijn we naar een zalmboerderij geweest, erg leuk. Mochten de zalmen eten geven dus wij waren als kinderen zo blij wanneer de zalmen gekke sprongen boven water maakten om het eten te vangen haha. Lekker zalmmoten gekocht voor het avondeten en sashimi voor de lekkerigheid op dat moment haha. Wat was dat lekker zeg.... Het water stroomt weer uit mijn mond als ik er aan denk.

Lake Tekapo
We zijn doorgereden naar lake Tekapo. Dat meer ligt in een darknight district ofzoiets. Daar kun je als het helder is mega veel sterren zien omdat ze alle verlichting (wat al niet veel is) naar beneden gericht moeten hebben. We hebben daar twee nachten gekampeerd en natuurlijk twee nachten dikke bewolking. Mount Cook ligt overigens ook in dat district maar ook daar was het bewolkt. Dus gewoon drie nachten er doorgebracht en dikke bewolking, helaas. Het meer Tekapo was ook zo blauw. Mooie wandeling gemaakt. Eerst flink berg op, goede work out. We hadden al een tijd geen zware wandeling meer gemaakt dus we werden al wat luier en hebben dan ook tijdens de klim veel gezweet haha. Smiddags voor maar liefst 16 of 18 dollar kleding gewassen en gedroogd. Ik was er helemaal chagrijnig van zo duur, maarja het was echt hoog nodig om te wassen. Ook voor de douche moesten we namelijk 2 dollar betalen.

Christchurch
De volgende dag was het alweer tijd om de campervan terug te brengen naar Christchurch! Zo snel gegaan. Zo verdrietig om ons huisje in te leveren, nee hoor dat viel gelukkig mee. Het was vanaf lake Tekapo drie uur rijden naar Christchurch en hebben natuurlijk gekozen om via de inland scenic route te rijden. De laatste mooie rit. Auto ingeleverd bij Christchurch en toen moest die backpack weer op de rug, dat was nu zo'n drie weken geleden. Maar het valt allemaal mee haha. In Christchurch zijn in 2010 en 2011 hevige aardbevingen geweest en we hadden al gehoord dat er nu dan ook niks in de stad te doen was. We dachten daarom dat het makkelijk was om een hostel te vinden maar dat viel flink tegen. Ik denk dat we uiteindelijk de laatste twee bedden voor betaalbare prijs hebben weten te bemachtigen met behulp van de visitor center. Tijdens de aardbevingen zijn namelijk veel hostels verwoest en nu hebben ze blijkbaar wel nog hetzelfde aantal toeristen dus er is een flink te kort aan bedden. Als je door de stad heen loopt lijkt het of de aardbeving vorige week was. Zo veel is er verwoest joh, onwerkelijk. We hebben ons twee dagen dan ook best wel verveeld, zijn uit verveling bij de McDonald's gaan uiteten wat ook nog tegenviel haha. En woensdag vier februari was het eindelijk tijd om naar de AirPort te gaan voor de trip naar Thailand! . We hebben ons om 11 uur laten afzetten op de AirPort en de vlucht naar Thailand ging om 17 uur hahaha. Tom is een iPad mini rijker. En we zijn een wereldkaart rijker waarop je de landen kan openkrassen waar we zijn geweest. Die zagen we in een souvenirs winkel voor 55$ maar heb hem op internet besteld voor 20€ en bij mijn ouders laten bezorgen hahahaha. Het was een lange vlucht naar Thailand, 14 uur! We kwamen lokale tijd om drie uur snachts aan bij de guest house. En nu hebben we op dit moment al twee dagen doorgebracht in Bangkok, bijzondere stad! Maar dat, lieve mensen, vertel ik in een volgend verslag.

Veeeeeeeel liefs!!!!!!!!!!